Już nie taka nowość ;)))

Przy małym dziecku trudno jest nadążać za nowościami wydawniczymi, mnie się to nie udaje. Mimo wszystko staram się wykradać dla siebie parę chwil w ciągu dnia i poświęcać je na czytanie. Także ze sporym opóźnieniem, bo wcześniej nie dało rady, przychodzę do Was z notką na temat książki, która status nowości zdążyła już chyba stracić :))) 

"Więzień nieba" Carlos Ruiz Zafon

Wydawnictwo Muza 2012

Rok 1957. Interesy rodzinnej księgarni Sempere i Synowie idą tak marnie jak nigdy dotąd. Daniel Sempere, bohater "Cienia wiatru", wiedzie stateczny żywot jako mąż pięknej Bei i ojciec małego Juliana. Następny w kolejce do porzucenia stanu kawalerskiego jest przyjaciel Daniela, Fermín Romero de Torres, osobnik tyleż barwny, co zagadkowy: jego dawne losy wciąż pozostają owiane mgłą tajemnicy. Ni stąd, ni zowąd przeszłość Fermina puka do drzwi księgarni pod postacią pewnego odrażającego starucha. Daniel od dawna podejrzewał, że skoro przyjaciel nie chce mu opowiedzieć swej historii, to musi mieć ważny powód. Ale gdy Fermín wreszcie zdecyduje się wyjawić mroczne fakty, Daniel dowie się "rzeczy, o których Barcelona wolałaby zapomnieć". Jednak niepogrzebane upiory przeszłości nie dadzą się tak łatwo wymazać z pamięci. Daniel coraz lepiej rozumie, że będzie musiał się z nimi zmierzyć. I choć zakończenie powieści wydaje się ze wszech miar pomyślne, to Ruiz Zafón mówi nam wprost, że "prawdziwa Historia jeszcze się nie skończyła. Dopiero się zaczęła".

"Więzień nieba" to gratka dla wszystkich, którzy wcześniej pokochali "Cień wiatru" i "Grę anioła", dając się uwieść niepowtarzalnemu stylowi autora, snującemu wciągające opowieści ze starą Barceloną w tle. Tym razem też się nie zawiodą. Powieść w dodatku subtelnie zazębia się z wcześniej opowiedzianymi historiami, przywołując znowu księgarnię Sempere i Synowie oraz Cmentarz Zapomnianych Książek, splatając też ze sobą losy postaci z poszczególnych powieści. Tym, którzy Zafona jeszcze nie znają (czy to w ogóle możliwe?) spieszę donieść, że każdą z nich mimo punktów styczności i przeplatających się wątków czytać można zupełnie niezależnie. Ja oczywiście zachęcam do lektury wszystkich części, po kolei, bo to uczta dla każdego mola książkowego! No i kawał całkiem niezłej literatury. "Cień wiatru" genialny, "Gra anioła" nieco słabsza (jak dla mnie), no i na koniec "Więzień nieba", którego fabuła jest może prostsza niż wcześniejszych części, ale autor nadal trzyma poziom. A między wierszami można znaleźć zapowiedź kolejnych części. Już nie mogę się doczekać!