Trup się ściele, czyli książki stycznia

Witajcie. Wiem, że ostatnio trochę Was zaniedbuję, obiecuję poprawę! Próbując wbić się w dawny regularny rytm publikowania, na dobry początek serdecznie zapraszam na post o moich styczniowych lekturach. Wielbicielki kryminałów i literatury postapokaliptycznej powinny być zadowolone! 

Jeśli śledzicie moje książkowe wpisy regularnie ---> KLIK, to już wiecie, że styczeń rozpoczęłam, czytając "Profil mordercy" Paula Brittona wspominającego najgłośniejsze sprawy w swojej karierze psychologa profilera, wspomagającego policję w poszukiwaniach sprawców okrutnych zbrodni. Jakby tych wszystkich potworności nie było mi dość, w następnej kolejności sięgnęłam po "Bastion" Stephena Kinga, w którym autor na ponad tysiącu stron snuje wizję postapokaliptycznego świata targanego walką dobra ze złem. I choć trup ściele się tam gęsto, najwyraźniej nadal nie miałam dosyć, bo nie mogłam odmówić sobie także kryminalnej serii nagrodzonego niedawno Paszportem "Polityki" Zygmunta Miłoszewskiego, połykając jego "Uwikłanie", "Ziarno prawdy" i "Gniew" w niespełna tydzień. Ale po kolei.

"Profil mordercy", Paul Britton

Paul Britton, jeden z najsłynniejszych na świecie profilerów – czyli specjalistów, którzy tworzą psychologiczny portret sprawców zbrodni – zabiera nas w podróż w głąb zbrodniczego umysłu. Okrutne i pozornie niezrozumiałe morderstwo dokonane przez dwójkę nastolatków; psychopaci ukrywający ciała ofiar w ścianach własnego domu i w przydomowym ogródku; szantażysta grożący zatruciem karmy dla zwierząt i odżywek dla dzieci w brytyjskich marketach; makabryczni kolekcjonerzy zabierający z miejsca zbrodni fragmenty ciał ofiar – to tylko niektóre sprawy, którym Paul Britton musiał stawić czoła i które opisał w swojej książce. Gdy Britton przybywa na miejsce zbrodni, nie szuka odcisków palców, ale śladów, które pozwalają mu na sportretowanie osobowości zbrodniarza. W fenomenalny sposób potrafi nie tylko opisać jego charakter, ale również wskazać policji, gdzie i jak powinna szukać podejrzanego. Britton odpowiada też na pytanie, skąd bierze się zbrodnia i co sprawia, że ludzie decydują się na popełnienie najpotworniejszych nawet czynów.

Sięgnięcie po "Profil mordercy" było naturalną konsekwencją lektury "Czy jesteś psychopatą?" Jona Ronsona, którą to książkę polecałam Wam miesiąc temu ---> KLIK. Postać Brittona, jednego z najsłynniejszych profilerów, jest w niej wielokrotnie przywoływana, nie mogłam się więc nią nie zainteresować. Szybko odkryłam, że spisał wspomnienia, w których na przykładzie najgłośniejszych spraw, do rozwiązania których się przyczynił, nakreślił, w jaki sposób przebiega proces tworzenia portretów psychologicznych sprawców. Morderców, gwałcicieli, różnej maści dewiantów. Książka bardzo ciekawa, odsłania bowiem nie tylko tajniki jakże rzadkiego zawodu profilera, ale także kulisy opisywanych zbrodni. I choć ciary chodzą od tych wszystkich okropieństw po plecach, nie można się od niej oderwać. Pozycja warta uwagi.

Stephen King, "Bastion"

Najdłuższa i według powszechnych ocen najlepsza powieść w dorobku autora. Przerażająca wizja opustoszałego świata, obraz apokalipsy. Supernowoczesna broń biologiczna przynosi całkowitą zagładę. Bez wybuchów, bez terrorystycznych ataków, bez zapowiedzi - ludzkość umiera. Zaczyna się niewinnie, od zwykłego przeziębienia. Ktoś kichnął, ktoś umarł i nagle Ziemia stała się masowym grobem. Nieliczni, którzy przetrwali, zagubieni w nowym postapokaliptycznym świecie, zaczynają śnić. Wizje wskazują im drogę, zwiastują pojawienie się Wysłanników Dobra i Zła. Każdy musi dokonać wyboru, a kiedy to nastąpi, podążyć obraną ścieżką. Podzielona ludzkość formuje dwa obozy i wyrusza, by zbudować lub zniszczyć nową rzeczywistość. Epidemia obudziła w ludziach wszystko co najgorsze, do głosu doszły najniższe, najbardziej prymitywne instynkty, jednak wciąż jeszcze są tacy, którzy wierzą w miłość, dobroć i braterstwo.

King uchodzi za mistrza gatunku nie bez przyczyny, "Bastion" to kolejna z jego udanych powieści. W dodatku z wyraźnym przesłaniem. Historia niby prosta, eksperymenty nad śmiercionośnym wirusem grypy wymykają się spod kontroli, przez co w przeciągu zaledwie kilku dni ludność zostaje nawet nie tyle zdziesiątkowana, co po prostu niemal unicestwiona, okazuje się bowiem, że naturalną odpornością na groźny szczep cieszy się jedynie niewielki ułamek populacji. W ocalonych budzą się różne instynkty, jednoczą się jednak, próbując stworzyć nowy ład. Stając jednak przy tym przed wyborem pomiędzy siłami dobra i zła. Ostateczna walka pomiędzy nimi jest nieunikniona. Kto zwycięży? Jeśli chcecie się przekonać, sięgnijcie po "Bastion". Choć uczciwie przyznam, że pomiędzy wartko płynącymi fragmentami oczekujcie też niepotrzebnych dłużyzn.

Zygmunt Miłoszewski, "Uwikłanie", "Ziarno prawdy", "Gniew"

"Uwikłanie", Powieść kryminalna, którą pochłoniesz szybciej niż jedno mrugnięcie okiem… Chłodna niedziela 5 czerwca 2005 roku, klasztor w centrum miasta. Jeden z uczestników niekonwencjonalnej terapii grupowej metodą Hellingera, w której pacjenci wcielali się w role swoich bliskich, zostaje zamordowany. Według oficjalnej wersji zabójstwo było przypadkowe, a głównym celem sprawcy miała być kradzież. Prokurator Szacki próbuje znaleźć przyczynę zabójstwa i odnaleźć sprawcę. Czy należy go szukać wśród uczestników terapii? Podejrzewać pacjentów czy osoby, w które się wcielali? Komu mogło zależeć na śmierci pozornie bezbarwnego człowieka. Odkrywanie przeszłości zamordowanego wcale nie przybliża prokuratora do rozwiązania zagadki. Są bowiem rodzinne tajemnice, które strzegą siły potężniejsze niż rodzinne więzy…

"Ziarno prawdy", druga część bestsellerowej trylogii o prokuratorze Szackim. Wiosna 2009 roku, rozczarowany prokurator żegna się z Warszawą i przenosi się do Sandomierza. Tam spada na niego śledztwo w sprawie dziwacznego morderstwa cenionej działaczki społecznej. Szacki musi zmierzyć się ze ścianą milczenia i medialną gorączką. I z historią, która wydarzyła się przeszło sześćdziesiąt lat wcześniej…

„Gniew" to długo oczekiwane zakończenie kryminalnej trylogii z prokuratorem Teodorem Szackim, powieść, w której tłem do zagadki kryminalnej jest ważny problem społeczny oraz wnikliwy portret Polski, ukazany przez pryzmat mrocznego, jesiennego miasta. Szacki po życiowej rewolucji przeprowadza się do Olsztyna, by zmierzyć się z ostatnią a zarazem najtrudniejszą w swojej karierze zagadką – problemem przemocy domowej.

Miłoszewski, moje odkrycie. Zainteresowałam się tym autorem dopiero w momencie nagrodzenia go Paszportem "Polityki", ale wiem, że jego kryminalna trylogia cieszyła się ogromnym powodzeniem już wcześniej. Wcale mnie to nie dziwi. Wszystkie trzy części są świetne (choć w moim osobistym rankingu pierwsza jest najsłabsza), doskonale skomponowane, osadzone w wiernie oddanych współczesnych realiach, z arcyciekawymi wątkami, z odniesieniami do ciągle palących problemów jak antysemityzm czy przemoc domowa, a co najważniejsze, z wyrazistym bohaterem w osobie prokuratora Szackiego, jakże ludzkiego ze wszystkimi jego problemami. Lektura wciągająca bez reszty. Polecam wszystkim miłośnikom kryminałów! W przeciwieństwie do ekranizacji "Ziarna prawdy", którą miałam okazję zobaczyć parę dni temu. No ale to już inna historia, opowiem ją Wam w zbliżającym się wielkimi krokami podsumowaniu stycznia.

Znacie którąś z tych pozycji? Co o nich myślicie? Ciekawa jestem zwłaszcza Waszej opinii na temat książek Miłoszewskiego, stanowiły zdecydowanie najmocniejszy punkt na liście moich styczniowych lektur. Koniecznie dajcie znać, czy miałyście już okazję jego trylogię przeczytać. Tradycyjnie podzielcie się też wrażeniami po własnych styczniowych lekturach. Piszcie, czekam na Wasze komentarze!

Buziaki,

Cammie.