Książka lutego ...

... a raczej antyksiążka. Pokonała mnie, przeczołgała, zmarnowała totalnie. Tysiąc stron drobnym drukiem, Jonathan Littell, Łaskawe.

Jonathan Littell, Łaskawe, Wydawnictwo Literackie, Kraków 2008

Łaskawe to fikcyjne wspomnienia byłego oficera SS, Maximiliana Aue, doktora prawa konstytucyjnego, miłośnika muzyki, literatury i filozofii, a jednocześnie nazistowskiego zbrodniarza, któremu po wojnie udało się uniknąć kary i znaleźć bezpieczny azyl za biurkiem dyrektora fabryki koronek na północy Francji. Szokujący autoportret nazisty-estety, który patrząc na pogromy ludności żydowskiej myśli o Platonie i bardziej niż Rosenberga czy Hansa Franka woli cytować Tertuliana.

Powieść Jonathana Littella ukazuje kulisy Zagłady i rolę, jaką w jej przygotowaniu odegrali technokraci i eksperci: prawnicy, ekonomiści i świetnie wykwalifikowana kadra administracyjna. To znakomicie udokumentowana powieść historyczna, a zarazem uniwersalna przypowieść o spotkaniu Człowieka ze Złem. Wielowątkowa epopeja zbudowana na wzór suity Johanna Sebastiana Bacha i nasycona pięknie aluzjami do greckiej tragedii o matkobójcy Orestesie oraz ścigających go Eryniach, które w finale dramatu przemieniają się w Boginie Łaskawe... "Łaskawe wpadły na mój trop" – to ostatnie zdanie zapisane przez Maxa Aue.

Łaskawe to najgłośniejsza i najbardziej kontrowersyjna książka ostatnich lat. Światowy megabestseller – do tej pory sprzedano już ponad milion egzemplarzy powieści.

Poddaję się. Podchodziłam do tej książki trzy razy i trzy razy poległam. Znowu miałam ją pod ręką przez ostatnich kilka miesięcy (że niby czytam :PPP) i w lutym zawzięłam się, żeby w końcu się z nią uporać. Nic z tego. Kto mi powie, co jest po stronie 250? :DDD

Tak na serio, to jest naprawdę poważna, głęboka lektura. I nawet w jakiś niepokojący sposób interesująca, mimo okropieństw, jakie opisuje. Ale styl narracji okazał się dla mnie nie do przeskoczenia. Nie wiem, może muszę do tej książki dojrzeć.

Zwykle za punkt honoru stawiam sobie kończyć książki, które zaczynam czytać, nawet jeśli są nudne, słabe, czy po prostu trudne, jak Łaskawe. Tak już mam. Ale tym razem pasuję. I ciekawa jestem, czy również macie na koncie pozycje, którym nie dałyście rady. Coś mi mówi, że każdy ma swojego Littella ;))) Podawajcie tytuły!

Całuję,

wspaniałego weekendu,

Cammie.