Reakcja łańcuchowa, czyli książki lipca

Moje lipcowe lektury to przykład czytelniczego ciągu. Po pierwszym tomie, wszystkie kolejne. Po jednej książce o określonej tematyce, następna. Taka książkowa reakcja łańcuchowa :DDD

Zaczęło się od "Odysei Kosmicznej" Arthura C. Clarke'a. W kilka dni połknęłam "2001", "2010", "2061" i w końcu "3001. Finał".

Źródło

"Odyseja kosmiczna" Arthur C. Clarke

Nie jest nam dane odgadnąć, jak wiele z tych potencjalnych rajów lub piekieł jest zamieszkanych i przez jakiego rodzaju istoty. Najbliższy z nich znajduje się milion razy dalej niż Mars czy Wenus, które nadal stanowią odległe cele kolejnych pokoleń. Lecz przełamujemy bariery odległości i być może któregoś dnia spotkamy pośród gwiazd równych sobie, jeśli nie potężniejszych. Ludzkość bardzo wolno zdaje sobie sprawę z tej możliwości, gdyż – jak sądzą niektórzy – nigdy nie stanie się ona rzeczywistością. Jednak coraz więcej ludzi zadaje pytanie: Dlaczego nie doszło jeszcze do takiego spotkania, skoro my sami już za chwilę podbijemy kosmos? Dlaczego? Oto jedna z możliwych odpowiedzi na to bardzo rozsądne pytanie. Pamiętajcie jednak, proszę, że jest ona jedynie fikcją. Prawda – jak to bywa – okaże się o wiele bardziej niezwykła.

Czytając pierwszą część nie mogłam wręcz uwierzyć, że została napisana w latach 60-tych. Tyle myśli autora wyprzedziło swoją epokę, dziś będąc po prostu otaczającą nas rzeczywistością. Jestem pod ogromnym wrażeniem jego zdolności przewidywania. Dodam tylko, że dotyczyło to pierwszego tomu, z każdym kolejnym nabierałam przekonania, że opary absurdu osiągają masę krytyczną ;))) No dajcie spokój ... Astronauta, który tragicznie ginie w pierwszym tomie, zdradziecko zaatakowany przez sztuczną inteligencję superkomputera pokładowego, cudownie wraca do świata żywych tysiąc lat później w czwartym tomie, kiedy to jego orbitujące w próżni zahibernowane przez stulecia ciało zostaje przedziwnym zbiegiem okoliczności odnalezione i pobudzone do życia. Grubymi nićmi szyte, no nie? Co nie zmienia faktu, że wyobraźnia autora jest imponująca i pozwala przenieść się czytelnikom w przyszłość, z każdym tomem zabierając nas dalej i dalej, zarówno w czasie, jak i w pełnej przygód fabule. Tak, "Odyseja" to podróż. Podróż zarówno przez stulecia, jak i przez przestrzeń kosmiczną, w odwiecznym dążeniu ludzkości do odkrywania kart naszego pochodzenia i naszego przeznaczenia. Przyjemnie było tę podróż odbyć.

Po science fiction przyszedł czas na socio-political fiction, a to za sprawą polecanej mi przez Was powieści "Battle Royale" Koushun Takami. Dopełnieniem tej lektury był "Wielki marsz" Stephena Kinga, po który sięgnęłam już po raz drugi.

Źródło Źródło

"Battle Royale" Koushun Takami

In an alternative future Japan, junior high students are forced to fight to the death! Koushun Takami's notorious high-octane thriller is based on an irresistible premise: a class of junior high school students is taken to a deserted island where, as part of a ruthless authoritarian program, they are provided arms and forced to kill one another until only one survivor is left standing. Criticized as violent exploitation when first published in Japan - where it then proceeded to become a runaway bestseller - Battle Royale is a Lord of the Flies for the 21st century, a potent allegory of what it means to be young and (barely) alive in a dog-eat-dog world. Made into a controversial hit movie of the same name, Battle Royale is already a contemporary Japanese pulp classic, now available for the first time in the English language. A group of high school students are taken to small isolated island and forced to fight each other until only one remains alive! If they break the rules a special collar blows their heads off. Koushun Takami's brutal, high-octane thriller is told in breathless. blow-by-blow fashion. 

"Wielki marsz" Stephen King

Mroczna, alegoryczna wizja przyszłości Stanów Zjednoczonych. Stu wybranych chłopców wyrusza w doroczny morderczy marsz - meta będzie tam, gdzie padnie przedostatni z nich. Tu nie ma miejsca na sportową rywalizację, ludzkie uczucia ani na zasady fair play, ponieważ gra toczy się o bardzo wysoką stawkę. Najwyższą z możliwych.

Jeśli choć trochę podobały się Wam "Igrzyska śmierci", te dwie książki powinny być dla Was pozycjami obowiązkowymi. Choć od razu ostrzegam, że "Igrzyska" przy "Battle Royale" to lektura dla przedszkolaków. Historie w swoim zamyśle, konstrukcji i przesłaniu są bardzo podobne, jednak "Battle Royale" jest bardziej realistyczna, bardziej brutalna i bardziej krwawa. Bądźcie na to gotowi. Bohaterowie walczą o życie, tam nie ma miejsca na sentymenty. Grupa nastolatków, w totalitarnym, trawionym moralną zgnilizną państwie, drogą losowania trafia do chorego narodowego programu, w którym muszą walczyć o przetrwanie. Zwycięzca jest tylko jeden. Przeżyje ten, kto przetrwa, nie ginąc z rąk swoich kolegów, sam zadając im śmierć. 

To naprawdę mocna, dająca do myślenia książka. W dodatku dobrze napisana, trzymająca w napięciu i nie pozwalająca odpłynąć myślami. Niestety nie ukazała się po polsku, także szukajcie wersji anglojęzycznej.

Po "Wielki marsz" sięgnęłam już po raz drugi. Po lekturze "Battle Royale" chciałam na chwilę jeszcze zatrzymać się przy podobnej tematyce, a powieść Kinga dobrze wpisuje się w ten nurt. Nie zrobiła na mnie aż takiego wrażenia jak za pierwszym razem, ale i tak ponownie mnie poruszyła. Musiałabym być z kamienia, żeby nie poddać się rytmowi tej książki, nadawanemu przez kroki uczestników marszu i kolejne niosące im śmierć serie karabinów. I znowu zasada: zwycięzca jest tylko jeden. 

W "Wielkim marszu" brakuje mi jednak pewnej głębi, fabuła jest bowiem wycięta z szerszego kontekstu, nie ma tej całej nadbudowy, dzięki której "Battle Royale" osadzona jest w pewnej alternatywnej rzeczywistości, z jej wszelkimi aspektami i niuansami. "Marsz" jest o te szczegóły uboższy, ale to nadal ciekawa książka. Dla osób o mocnych nerwach i emocjonalnej odporności.

A na koniec ... Do czego to doszło! "Pięćdziesiąt twarzy Greya", "Ciemniejsza strona Greya" i "Nowe oblicze Greya" E.L. James, czyli porno dla mamusiek ;)))

Źródło

E.L. James "Pięćdziesiąt twarzy Greya"

Hipnotyczna, uzależniająca, iskrząca seksem i erotyką powieść, której nie sposób odłożyć.

Studentka literatury Anastasia Steele przeprowadza wywiad z młodym przedsiębiorcą Christianem Greyem. Niezwykle przystojny i błyskotliwy mężczyzna budzi w młodej dziewczynie szereg sprzecznych emocji. Fascynuje ją, onieśmiela, a nawet budzi strach. Przekonana, że ich spotkania nie należało do udanych, próbuje o nim zapomnieć – tyle że on zjawia się w sklepie, w którym Ana pracuje, i prosi o drugie spotkanie. Młoda, niewinna dziewczyna wkrótce ze zdumieniem odkrywa, że pragnie tego mężczyzny. Że po raz pierwszy zaczyna rozumieć, czym jest pożądanie w swej najczystszej, pierwotnej postaci. Instynktownie czuje też, że nie jest w swej fascynacji osamotniona. Nie wie tylko, że Christian to człowiek opętany potrzebą sprawowania nad wszystkim kontroli i że pragnie jej na własnych warunkach…

Czy wiszący w powietrzu, pełen namiętności romans będzie początkiem końca czy obietnicą czegoś niezwykłego? Jaką tajemnicę skrywa przeszłość Christiana i jak wielką władzę mają drzemiące w nim demony?

Nie sądziłam, że kiedykolwiek po tę trylogię sięgnę, przez długi, długi czas skutecznie odstraszały mnie negatywne recenzje. No ale w obliczu równie częstych zachwytów musiałam w końcu sama sprawdzić, o co chodzi. I co? Dla mnie rozczarowanie. Owszem, przeczytałam, nikt mi nie powie, że nie wiem, o czym mówię, nawet kilka razy zrobiło mi się gorąco, ale co się wymęczyłam, to moje. Jeszcze pierwszy tom jakoś poszedł, bo pchała mnie ciekawość, ale potem to już tylko równia pochyła. Płytka historia z aspiracjami do głębokiej psychologii z wnerwiającymi postaciami i mnóstwem seksu w tle. On oczywiście piękny i obrzydliwie bogaty, ale niestety naznaczony cieniem mrocznej przeszłości, a zatem niedostępny i niebezpieczny, ona oczywiście niedoświadczona i naiwna, ale przecież jakże słodka, no i taaaaaka zakochana. Ten mdły koktajl doprawiony został pieprzem erotyki z BDSM w roli głównej. Krawaty, kajdanki, szpicruty i bicze, seks w łóżku, seks na stole, seks w wannie, w windzie, w samochodzie, na jachcie, w odrzutowcu i sama nie wiem, gdzie jeszcze. Okraszony jej wiecznym zakłopotaniem i rumieńcem, ośmieszonym w wielu recenzjach wzdychaniem do świętego Barnaby i dyskusjami z jej "wewnętrzną boginią" tudzież "podświadomością". To nie na moje nerwy!

Ale oczywiście rozumiem, że nie można przejść koło tych książek obojętnie. Jestem ogromnie ciekawa, do której grupy Wy się zaliczacie, miłośników czy przeciwników trylogii? Kto czytał "Greya", przyznać się! :PPP

Jak zwykle czekam na Wasze komentarze, pogadajmy o książkach lipca!

Buziaki,

Cammie.

Jeśli chodzi o sierpień, to coś czuję,

że znowu grozi mi reakcja łańcuchowa.

Zaczęłam czytać "Grę o tron" :DDD