Książki stycznia :)

Miałam dziś przygotować obiecany Wam post herbaciany, ale pomyślałam, że na to przyjdzie jeszcze pora (zainteresowanych zapraszam jutro!), a tymczasem warto zatrzymać się nad książkowym podsumowaniem stycznia. 

W ogóle jakie jest Wasze podejście do wpisów tego typu? Wiem, że mają się nijak do profilu beauty bloga, ale recenzje książkowe zamieszczam od samego początku i w myśl zasady "ty tu urządzisz" ;))) nie chciałabym z tego rezygnować. Widzę po statystykach, że nie cieszą się może jakąś olbrzymią popularnością, jednak mimo wszystko znajdują swoich odbiorów. Sama uwielbiam takie treści u innych blogerek, mam więc nadzieję, że i Wy nie czujecie się zamęczane niechcianymi postami. Dajcie znać, proszę, co myślicie.

Styczeń umknął mi jak jedno mgnienie, nie wiadomo kiedy. Czasu na lekturę nie miałam za wiele, ale oczywiście coś tam czytałam, zwykle kosztem snu. Albo w kąpieli :DDD I na początek może właśnie słów kilka o mojej "lekturze kąpielowej", czyli książce, którą zabierałam ze sobą na relaksujące seanse do wanny :DDD David Mitchell, "Atlas chmur".

Niezwykła powieść, w której zniesione zostały granice języka, gatunku literackiego i czasu. David Mitchell proponuje zadumę nad zagadką ludzkiego losu, żądzą władzy i niebezpiecznym kierunkiem, w którym w pogoni za władzą zmierzamy. Nominowany do prestiżowej Nagrody Bookera "Atlas chmur" to również jedna ze Stu Książek Dekady według wpływowych brytyjskich krytyków Richarda Madeleya i Judy Finnigan. Na podstawie powieści powstał głośny film, w którym kreacje stworzyła cała plejada gwiazd: Tom Hanks, Halle Berry, Susan Sarandon, Jim Sturgess, Ben Whishaw, Jim Broadbent i Hugh Grant. 

Na "Atlas chmur" składa się sześć fascynujących, różnorodnych stylistycznie opowieści, których narratorzy żyją w odległych od siebie epokach. W 1850 roku pasażer statku pisze dziennik pokładowy i z utęsknieniem wypatruje końca podróży przez Pacyfik. W Belgii lat międzywojennych wydziedziczony kompozytor usiłuje oszustwem zarobić na chleb. Dziennikarka Luisa z idealistycznym zacięciem walczy o prawdę w Kalifornii rządzonej przez gubernatora Reagana. A w obecnych czasach wydawca książek ucieka przed gangsterami, którym jest winien pieniądze. Poznajemy również dwie osoby z przyszłości: genetycznie modyfikowaną Sonmi-451, pracującą w restauracji i czekającą na wykonanie wyroku śmierci; oraz Zachariasza, chłopaka z wysp Pacyfiku, który przygląda się, jak dogasa światło nauki i cywilizacji. Bohaterowie "Atlasu chmur" słyszą nawzajem swoje echa poprzez meandry dziejów. Odmieni to losy tych sześciorga zarówno w błahym, jak i w doniosłym wymiarze...

"Atlas chmur" nie jest pozycją, którą można by polecić każdemu. Konstrukcja książki, przeplatających się pozornie zupełnie ze sobą nie związanych sześć opowieści z przeszłości i z przyszłości, sprawia, że nie jest najłatwiejsza w odbiorze, zwłaszcza że język każdej historii utrzymany jest w stylu epoki. Przyznaję, nie czyta się tego najłatwiej. Ale o ile językowe archaizmy mnie męczyły, tak wykreowany przez autora język przyszłości wywarł na mnie olbrzymie wrażenie. Brawo dla tłumaczki! Wyobrażam sobie, jak trudno było to przełożyć, zachowując charakter oryginału. 

Pomysł ciekawy, formuła nietypowa i przez to interesująca, ale nie wszystkie historie mnie porwały. Momentami wiało nudą, a co najgorsze przewidywalnością. Całości broni odsłona przyszłości, która jak dla mnie ma potencjał na odrębną, w dodatku bestsellerową książkę!

Widziałyście może ekranizację? Podzielcie się wrażeniami.

Dużo lżejszą lekturą był "Stulatek, który wyskoczył przez okno i zniknął" Jonasa Jonanssona. O tak, tę książkę polecam każdemu! 

Posiłkuję się zdjęciem z netu, bo czytałam na kindle'u.

ŹRÓDŁO

Ponad milion sprzedanych egzemplarzy w samej Skandynawii!

Życiowa podróż szwedzkiego Forresta Gumpa po ostatnich stu latach losów świata.

Właśnie minęło dziesięć dekad nadzwyczaj bogatego w wydarzenia życia Allana Karlssona. Problem tylko w tym, że zdrowie odmawia posłuszeństwa i wygląda na to, że wielka feta z okazji setnych urodzin będzie musiała się odbyć w domu spokojnej starości. Jednak człowiek, który jadł kolację z przyszłym prezydentem Trumanem, leciał samolotem z premierem Churchillem, pił wódkę ze Stalinem i zaznajomił się z Mao Zedongiem, nie może tak po prostu zdmuchnąć świeczek na torcie. Wymyka się przez okno i rusza w swą ostatnią życiową podróż...

Dawno przy żadnej książce tak się nie uśmiałam. Owszem, napisana jest prostym językiem, ale wynika to z konwencji. To przezabawna, przesiąknięta absurdem historia stulatka, który w akcie buntu nawiał z domu starców i wyrusza w pełną niewiarygodnych przygód podróż (z wątkiem kryminalnym, dużą forsą i słoniem w tle), wspominając przy tym swoje długie życie, w którym przypadki, sploty zdarzeń i zbiegi okoliczności sprawiały, że zawsze znajdował się w samym centrum zwrotnych punktów historii. Skojarzenia z "Jak rozpętałem drugą wojnę światową" nasuwają się same. Gdyby Franek Dolas dożył setki, mogłaby to być historia o nim :DDD

Na koniec reportaż, efekt trochę zwariowanego eksperymentu, "Nasz mały PRL. Pół roku w M-3 z trwałą, wąsami i maluchem" Witolda Szabłowskiego i Izabeli Meyzy.

ŹRÓDŁO

Co dziś rzucili?... czyli podróż do przeszłości. Przystanek PRL.

Kolejki po girlandy papieru toaletowego, „Brutal” obok „Pani Walewskiej”, rodzinna podróż maluchem do Bułgarii. Czasy, w których panie nosiły trwałą, a panowie „męski zwis”, dobrze znamy z filmów Barei albo przeżyliśmy na własnej skórze... Ale warto spojrzeć na nie w zupełnie inny sposób.

Dwójka dziennikarzy, Iza i Witek, postanowili na pół roku przenieść się do rzeczywistości przełomu lat 1981/1982. Zamieszkali w bloku z wielkiej płyty, zrezygnowali z Internetu i komórek, a po Warszawie jeździli fiatem 126p. Dziecku wręczyli zabawki pamiętające czasy Jaruzelskiego, a w ich kuchni zagościły dania polecane przez kultową „Przyjaciółkę”.

Po co to wszystko? Autorzy sprawdzili czym różni się współczesne życie od tego sprzed trzech dekad. Zabrali nas w sentymentalną podróż, przyjrzeli się absurdom PRL-u, ale przede wszystkim szukali odpowiedzi na pytanie, czy dziś żyje się nam lepiej.

"Nasz mały PRL" to podróż w czasie do siermiężnych lat osiemdziesiątych. Autorzy, rezygnując ze wszelkich wygód dnia dzisiejszego, postanowili przez pół roku żyć w realiach tamtych czasów. W sumie nie do końca rozumiem, w jakim celu się na to zdecydowali (argument o sentymencie do mnie nie przemawia, prędzej dziennikarska ciekawość), ale relację z ich eksperymentu czyta się z zaciekawieniem, zwłaszcza jeśli lata osiemdziesiąte zna się z autopsji. Ja, rocznik '80, doskonale wszystko pamiętam, także lektura wniosła w moje życie powiew wspomnień. Wiadomo, wspomnień przefiltrowanych przez bądź co bądź beztroskie dzieciństwo, ale jednak. Jeśli chcecie wiedzieć, czy rzeczywiście dzisiaj żyje się lepiej, koniecznie "Mały PRL" przeczytajcie.

Udało mi się czymś Was zainteresować? A może znacie już te pozycje? Co o nich myślicie? Czekam też oczywiście na Wasze książkowe rekomendacje! Co ciekawego czytałyście w styczniu?

Miłego niedzielnego popołudnia,

całuję Was,

Cammie.